Sinan AYDIN’ın -ÖZEL- haberi

RADARHABER / ERZURUM

Terörün en kanlı yüzünü, en acı biçimde görenlerden biri O... Erzurum'un Şenkaya ilçesi Dokuz Elma köyünden Nezahat Üstündağ... Kendisi Türk'tü ama Kürt olan Mühendis Üstündağ ile evlendi. 1987'de köy korucusu eşi teröristlerce kurşuna dizildi. Terörün ardından bu kez devreye töre girdi, kayınbiraderiyle evlendirildi. Tam kaderiyle barışmış yeni hayatına alışmaya başlamıştı ki yine terör engel oldu mutluluğuna. 1992'de karnında çocuğunu taşıdığı ikinci eşi Ekrem Üstündağ da teröristler tarafından öldürüldü. Doğan kızına 'Hatıra' adını verdi. Devlet yardım etti, 4 çocuğu ile kaçtı köyden, terörden, töreden... Çok geçmeden kayınbiraderi ile dayısının oğlunun da teröristlerce öldürüldüğünü öğrendi.

‘KİMSENİN ÇOCUĞU HATIRA KALMASIN’ DİYEREK SÜRECİ DESTEKLİYOR”

AK Parti Hükümeti’nin başlattığı barış sürecini sonuna kadar desteklediğini söyleyen Nezahat Üstündağ, “Ben Türküm ama Kürt sevdiğimle evlendim. Terörden en çok zararı ben gördüm. İki kocamı ve iki akrabamı teröre kurban verdim. Barış sürecini sonuna kadar destek veriyorum. PKK terör örgütü bitirilmeli, sorunlar çözülerek Kürtlerle Türklerin özgürce bir arada yaşaması sağlanmalı. Başkalarının çocukları benim çocuğum gibi Hatıra kalmasın istiyorum. O yüzden barış istiyorum. Başka çocuklar ölmesin, başka analar ağlamasın” dedi. Nezahat Üstündağ, “Bu ülkede Kürtçe’ de konuşulsun Türkçe’de. Benim tek karşı çıktığım, Kürtlerin temsilcisi olduğunu söyleyen PKK’lı teröristlerdir. Yıllarca Kürtleri böyle kandırdılar. Ama eğer barış süreci başarılı sonuç verirse, PKK biter” dedi.

‘‘BARIŞ OLSUN, KOCALARIMIN MEZARLARINA ÖZGÜRCE GİDEBİLEYİM’’

Nezahat Üstündağ, “22 yaşında dul kaldım. Dört duvara mahkum oldum. Kocam olsaydı bu kadar çile çekmezdim. Barış sürecine karşı çıkanlar, acıyı, yetimliği, yoksulluğu ve dulluğu bana sorsunlar. Benim yaşadıklarımı dinlesinler, sürece karşı çıkmaktan vazgeçerler” dedi. Üstündağ, konuşmasına şöyle devam etti: ‘‘Hiç kimse terörü bilmezken biz bildik. Ben hiçbir bayramda kocalarımın mezarına gidemedim. Çünkü köyümüzün olduğu bölgede teröristler var ve beni defalarca ölümle tehdit ettiler. Çocuklarımı ölümle tehdit ettikleri için yıllar önce köyümden kaçtım. Kocalarımın mezarlarına yıllarca gizli saklı gittim. Teröristler benim geldiğimi haber alırsa, bana yada çocuklarıma zarar verir diye gizli gizli köye gidip kocalarımın mezarlarını büyük bir korku içinde ziyaret ediyorum. Bir yandan dua okurken bir yandan da sürekli çevreyi gözetleyerek korku içinde mezarlık ziyaretlerinde bulundum. Dua okuduktan sonra sağıma soluma bakarak mezarlıktan kaçıyordum. Giden benden gitti. Sayın Başbakanımızın bir elinde su, bir elinde ateş var. İnşallah bu suyla o ateşi söndürür. İnşallah bu ateş sönerde, bende köyüme rahatlıkla gidip gelebilirim. Barış olursa artık istediğim zaman mezarlığa gidebilirim. 50 yaşındayım. Terörle yattım, terörle kalktım. Ben huzurlu yaşayamadım, benim şehit edilen ili eşimden kalan çocuklarımın bundan sonra huzurlu yaşamasını istiyorum. Şu anki gözlemim ateş çok su az. İnşallah Başbakan bu suyla bu ateşi söndürür.’’ (SABAH)