Erzurumspor

Bir kulüp vardı bir zamanlar süper ligde bile boy göstermiş ancak fazla tutunamamıştı. Bir kulüp vardı zamanla eriyen ve yavaş yavaş kanser hastası gibi ölümü bekleyen. Bir kulüp vardı mavi beyaz renkleri ile yediden yetmişe herkesi heveslendiren. 1968 yılında kurulan ancak 2010 yılına kadar ayakta kalabilen bir kulüp.

Erzurumspor. Ne güzeldi adı. Ne güzeldi renkleri. Ne güzeldi sevgisi. 2010 yılında son yönetim’de bu büyük kulübe hizmet eden yöneticiler arasında bende vardım. Coşkun Arslan Başkandı. Coşkun Başkan kimsenin sahip çıkmadığı ve kapanması için çaba gösterdikleri Erzurumspor’a talip oldu. Alel acele bir yönetim sonrasında kongre ve yönetim iş başına gelmişti. Öyle paralı falan değildi bu yönetim 24 kişilik yönetimde o zaman için söylüyorum deselerdiki yöneticiler ceplerinden 50 milyar toplasın inanın çıkmazdı.

Evet yıl 2010’du. Erzurumspor’un et ihtiyacını Atatürk üniversitesi sebze ve meyvesini hal, kuru gıdasını ise fedakar toptancılar ücretsiz veriyordu. Tabiri caize o zamanki yöneticiler adeta dilencilik yapıyordu. Hatta ve hatta deplasman giderlerini bile kulüp Başkanı Coşkun Arslan kendi cebinden karşılıyordu. Düşünün koca kulüp birilerinin sahip çıkmaması nedeniyle kaderi ile baş başa bırakılmış ve Coşkun Başkan ile birkaç fedakar yöneticinin çabaları ile ligde tutunuyordu. Hiç unutamadığım bir anı! Akçaabat sebatspor ile deplasmanda oynuyoruz. Takımda yedek kulübesinde değişecek oyuncu dahi yok. Mutlaka puan almamız lazım. Rakip son derece motive olmuş ve kazanmak için sahaya çıkmış. Erzurumspor’da ise durumu anlatmaya gerek yok. Son derece moralsiz motivesiz ve parasız. Maç başladı ve ikinci yarıda karabükspor’dan transfer edilen savaş uzaktan attığı şutla topu ağlara göndererek deplasmandan adeta altın değerinde üç puanı kazandırdı.

Maç sonrası soyunma odasında Başkan Coşkun Arslan ile yöneticilerden Vahit Alkır’ın gözyaşlarına şahit oldum. Hemde ne ağlamaktı. Çocuklar gibi birbirlerine sarılmış ağlıyorlardı. İşte Erzurumspor sevgisi böyle bir şeydi. Başkanı ve yöneticisi imkansızı başaran takımlarına ağlıyordu. Şimdi bu yazıyı niye yazdım biliyormusunuz”! diyorum acaba o zaman büyükşehir belediye başkanı Mehmet Sekmen olsaydı Erzurumspor bu hale düşermiy di. Kaybolup silinirmiydi. İnanın o zamanki belediye başkanı Ahmet küçükler biraz olsun Coşkun Başkan’a ve yönetime destek verseydi bugün Erzurumspor beklide süper ligde çok farklı bir yerdeydi. Sadece ve sadece 50 milyar lira destekle Erzurumspor o zaman ligde kalmıştı. Üstüne üstlük rakiplerinin ligde kalmak için ne kadar paralar harcadığını ve para çantalarının araçla geçtiğinide çok iyi biliyoruz.

Erzurumspor kapatıldı. Yerine Büyükşehir Belediye Erzurumspor geçti. Geçti geçmesine ama trilyonların harcandığı takım bir türlü istenilen başarıyı gösteremedi. Üstüne üstlük o zamanki imkansızlıklar ile şimdiki imkanları gördükçe inanın insanın kahrolası geliyor. Artık eskiyi konuşmanın bir faydası yok ama! Parasız pulsuz başarının nasıl elde edildiğini sizlerle paylaşmak istedim. Düşününki o imkansızlıklara rağmen yedek oyuncu bile olmamasına rağmen Erzurumspor ligde kalmıştı ve birileri bunu kabullenememişti. Ben her zaman diyorum Erzurumspor’un kapanmasını isteyen ve buna çaba gösteren kim varsa tüm beddualar onlara gitsin. Yıllardır ikinci lige çıkmak için çaba gösteren büyükşehir belediye Erzurumspor bunu bir türlü başaramadı. Hem de trilyonların harcanmasına rağmen.